Damascus
Fady wil niet op vakantie naar Jordanië. “Teveel joden daar‚” geeft hij me als uitleg. Hij doelt op Israëliërs die, sinds het vredesverdrag tussen Jordanië en Israël, hun vakantie doorbrengen in Amman, Petra en Wadi Rum.
In 1992 werd het in Syrië geldende uitreisverbod voor joodse Syriërs opgeheven. Velen maakten hiervan gebruik en vertrokken. “Weet je wat die joden deden voordat ze weggingen?” zegt Fady: “Eerst verkochten ze hun huizen aan moslims, want de christenen [hij is zelf christen] wonen in de wijk naast de joodse wijk en die wilden liever geen moslims als buren. Voor elk huis waarvoor een christen bedrag x bood, bood een moslim x + y, en die jood verkocht het huis dan aan een moslim! Gewoon om de christenen te treiteren!” Het idee dat ook hij zijn huis simpelweg aan de hoogste bieder zou verkopen lijkt niet in hem op te komen.
“En wat gebeurde er toen, zo’n twee, drie jaar nadat zo’n joodse familie verhuisd was, en een islamitische familie in hun huis woonde? Stort dat huis in! En niet slechts één of twee huizen, nee, álle huizen die vroeger van joden waren! Hadden ze allemaal de houten steunpalen die hier in de muren zijn ingemetseld doorgezaagd!” Fady vraagt zich blijkbaar niet af hoe dit praktisch mogelijk is, want als ik vraag hoe ze dit dan volgens hem voor elkaar kregen doet hij me slechts een zaagbeweging voor.
Ook de ‘literatuur’ wordt zulke ideeën niet gespaard. Bij mijn boekenmannetje liggen boeken als “De Protocollen van de Wijzen van Sion”, “De Zionistische Politiek op het Palestijnse Grondgebied” en “Israël, de Bron van het Kwaad en Terrorisme in de Wereld” gemoedelijk naast Arabisch- en Engelstalige kinderboekjes.
Syrische ideeën over de zogenaamde joodse en/of Amerikaanse samenzwering klinken ook door in de lokale media. Zo was de recente Israëlische oorlog tegen Libanon een Amerikaanse beslissing; zijn de recente Fatah-Hamas gevechten in de Gazastrook geïnstigeerd door Amerika om zo de Palestijnse zaak de nek om te draaien en totale Amerikaans-zionistische hegemonie over het Midden-Oosten te realiseren; is het VN Libanon Tribunaal inzake de moord op voormalig Minister-President Rafiq Hariri een Amerikaanse interventie in de Libanese soevereiniteit en onderdeel van de Amerikaans-zionistische samenzwering, en de bijbehorende resolutie een Amerikaans-Israëlische beslissing die niet de wil van de internationale gemeenschap weergeeft maar slechts de strategische belangen van Washington en Tel Aviv dient.
Ook mijn gastmoeder ziet complotten. Een neef (21) van mijn gastgezin was naar Irak vertrokken om daar te vechten tegen de Amerikanen. Lang mocht het niet duren: na enkele weken kwam hij om. Mijn gastmoeder vertelt me dat als haar oudste zoon (13) ouder was geweest zij hem zijn neef achterna gestuurd zou hebben: “Irak is mijn land, Palestina is mijn land, Syrië is mijn land, Jordanië is mijn land. Wij zijn allen één Arabische natie en moeten ons samen verzetten tegen de Amerikaanse en joodse bezetters!” Ondertussen stormt haar zoon met waterpistool de kamer binnen en roept: “De joden hebben mijn neef vermoord in Irak!” “Nee,” vermaant zijn moeder hem, “de Amerikánen hebben je neef vermoord!” Vervolgens verliest ze zichzelf in een verhandeling over ‘de joods-Amerikaanse politiek’: “Amerika, ja, dit weet jij niet want dit horen jullie niet in het westen, maar laat ik je vertellen, en dit is echt waar, Amerika wordt geregeerd door de joden! Zij hebben de beste banen, zitten overal in de overheid en hebben vrijwel alle bedrijven in handen. Ja, dat is een nieuwtje voor jou he? Maar het is echt waar!”
Vervolgens passeert de zionistische bezetting van Palestina de revue, waren 4.000 joden afwezig van hun werk in het WTC op 11 september, zijn de Deense karikaturen gemaakt en verspreid door joden, en waarschuwt ze me dat ook wij Europeanen moeten oppassen dat we niet overgenomen worden door de ‘joodse politiek‚’ alle belangrijke posities in Europa worden toch bekleed door joden? Verder hebben de joden alle profeten vermoord. Ze hebben toch ook jullie Jezus gedood?
“Ik hoop‚” zegt Fady “dat ik ooit een jood zal ontmoeten.” Hij is opgegroeid in de christelijke wijk van Damascus, die naast de joodse wijk ligt. Vorige zomer was hij in Duitsland, voor het WK voetbal. Iran tegen Portugal. Er waren joden daar, die waren tegen Iran. De Syriërs waren juist gekomen om Iran aan te moedigen. Heeft hij toen zijn kans niet gegrepen een jood te ontmoeten? “Néé, natuurlijk niet!
Op het eerste gezicht gaat Fady’s ‘logica’ aan de gemiddelde buitenstaander voorbij. Echter, een dergelijk contact kan verstrekkende consequenties hebben voor een Syriër, óók wanneer het buiten Syrië gelegd wordt. Het onderhouden van contact met Israël/Israëliërs is alle Syriërs van overheidswege ten strengste verboden. Ook met contacten met joden is de staat niet blij. De Syrische Inlichtingendienst is alomtegenwoordig, ook in Syrische gemeenschappen in het buitenland, en mensen zijn voor minder voor onbepaalde tijd in de gevangenis verdwenen. Ook buitenlanders willen zich gedeisd houden in Syrië, en refereren aan Israël met ‘Disneyland’. Have you ever been to Disneyland?
En dan zijn er nog de uitdrukkingen, die Fady mij met plezier vertelt. De grootste grap vindt hij “stop een jood en de duivel in één zak en de duivel komt eruit, roepend om hulp!”
© Faraasha Middle East Training & Advisory