Ramallah, Westelijke Jordaanoever
Eindelijk is het dan zover. De stad zinderde al dagen in anticipatie. De stoepen waren volgestouwd met kraampjes met vanalles en nogwat: spijkerbroeken, schoenen, speelgoed, videofilms, snoepgoed, vloerkleden, plastic bloemen, je kunt het zo gek niet bedenken of het werd te koop aangeboden. Hele gezinnen waren op pad om eten, drinken en zoetigheid in te slaan voor ‘Eid al-Fitr, ofwel, het Suikerfeest. Ondanks dat er weinig geld is moet ‘Eid tenslotte toch goed gevierd worden.
Zaterdagavond was de topavond, omdat ‘Eid zondag had kunnen beginnen. De stad barstte uit haar voegen met mensen die last-minute ‘Eid boodschappen aan het doen waren. Echter wegens de stand van de maan is ‘Eid vandaag pas begonnen, en was het gisteravond dus ook een drukte van belang in ’t centrum. De kapperszaken waren overvol. Tijdens ‘Eid gaan families bij elkaar op bezoek, en dit is dus een uitgelezen moment om een potentiële verloofde op de kop te tikken. Iedereen wil er daarom op en top uitzien.
Vandaag is Ramallah verlaten. Het is bijna onwerkelijk. De mensen die je op straat ziet zijn óf christen óf enkel buiten omdat ze op weg zijn naar familie of vrienden. De mensen die je ziet zien er fris geknipt en gewassen uit. De meesten met nieuwe kleren en schoenen, een traditie voor ‘Eid, net zoals men vroeger met Pasen nieuwe kleren kreeg. Jongetjes spelen op straat in hun nieuwe kleren met hun nieuwe neppistooltjes. De stilte wordt enkel verbroken door de oproep tot gebed, de fluitende vogeltjes, en regelmatige schoten in de lucht. Het zijn deze keer vreugdeschoten. Ik loop naar Main Street, naar het enige shoarmatentje dat open is, en krijg op weg daarnaartoe 1 liefdesverklaring en 1 huwelijksaanzoek, beiden van een er smetteloos uitziende, frist geknipte en geschoren, buttoned-up jongeman. Ik bedank beiden vriendelijk en wens ze een goede ‘Eid.
Ook in Oost-Jeruzalem is het stil. Zo druk als het er afgelopen vrijdag was, zo leeg is het er nu. Afgelopen vrijdag was het laatste vrijdaggebed in Ramadan. We waren ontzettend vroeg weggegaan uit Ramallah om op tijd voor het middaggebed in Jeruzalem te zijn. Het was totale chaos bij het checkpoint. De dag erna blijkt dat duizenden mensen er niet of niet op tijd door hebben weten te komen. In Jeruzalem proberen we onder het motto niet geschoten is altijd mis tegen beter weten in de Israëlische politie door te komen naar de Tempelberg. Maar men is onvermurwbaar: deze dagen kom je als niet-moslim de Tempelberg niet op.
We stellen plan B in en gaan de Olijfberg op. Vanaf de Olijfberg hebben we een fantastisch uitzicht over de Tempelberg, de Al-Aqsa moskee en de Rotskoepel. De Tempelberg is afgeladen vol met mensen, want de Al Aqsa moskee, één van de heiligste plaatsen van de Islam, barst uit zijn voegen. Gelovigen bidden het laatste vrijdaggebed van Ramadan. Ondanks de afstand een erg indrukwekkend gezicht. Na het gebed lopen we de Oude Stad in. Je hoeft niet te lopen om vooruit te komen, zo druk is het. ’s Avonds rond zonsondergang zitten de shopkeepers in elkaars winkeltjes bij elkaar, wachtende op de oproep vanuit de moskee voor de één-na-laatste iftar maaltijd.
© Faraasha Middle East Training & Advisory