Column: Een meisje van 15

Ramallah, Westelijke Jordaanoever

Katja, een Duitse studente, en ik staan in Ramallah te wachten op het taxibusje naar Jeruzalem. Die komt maar niet, en we ontmoeten Alaa, een meisje van 15. Haar strak naar achteren in een knot, grote bruine ogen vol levenslust, open blik, een vrolijke, spontane jonge meid. We praten over haar school, over waar wij vandaan komen, over haar favoriete schoolvakken Duits en Engels, over haar schoolreisje van komende zomer naar Duitsland. Waar ze nu al zo naar uitkijkt. Vijftien.

Het busje is er, we zitten met z’n drieëen achterin. Alaa laat ons haar Israëlische persoonsbewijs zien. Ze vertelt over de problemen die ze heeft bij de checkpoints. Dat de soldaten niet geloven dat ze minderjarig is (16 is meerderjarig). Ze vertelt ons over haar broer die studeeert, en over haar toekomstplannen. Dat ze graag Engels en Duits wil studeren, want die talen vindt ze zo mooi. Maar ja, dan is het zo moeilijk werk te vinden. Of misschien rechten. Want ze wil “rechtvaardigheid voor mijn volk”. Een meisje van 15 wil rechtvaardigheid voor haar volk, haar land. Vijftien.

Ze vraagt me hoe Nederland eruit ziet. Ik zeg onder andere dat er geen heuvels zijn zoals in Palestina en dat het er in de winter vaak en veel regent. Alaa zegt dat het leven zo moeilijk is in Palestina. Is het leven in Nederland ook zo moeilijk als hier? Vijftien.

We komen bij het checkpoint. Weer die Muur. Die Muur. Iedereen, behalve de buschauffeur, wordt het busje uitgedirigeerd. Katja en ik volgen Alaa, die daadkrachtig voor ons uit loopt. Vijftien.

Het checkpoint heeft een grote wachtruimte. Op drukke dagen, zoals op vrijdag in Ramadan, is het er ónvoorstelbaar druk en is er absoluut geen doorstroom. Van de mensen die ’t relatieve geluk hebben de juiste identiteitskaart te hebben gaan er namelijk veel naar Jeruzalem, naar de Al-Aqsa moskee op de Tempelberg voor het het vrijdaggebed. Totale wanorde is een understatement voor de situatie bij het checkpoint. Wij proberen Alaa te volgen. Draaideur na draaideur. Mannen apart van vrouwen. Mannen tussen de 16 en 45 (de ‘risicocategorie’) apart van zij die buiten deze leeftijdscategorie vallen. Onze tassen gaan door de X-Ray. Alaa loopt letterlijk met opgeheven hoofd het hele proces door.

Vijftien.